Of Vertigo and Ruins – kanadyjskie kino eksperymentalne 1968-2010
   

Of Vertigo and Ruins – kanadyjskie kino eksperymentalne 1968-2010
   

Info

Opracowanie i prezentacja programu:

Pierre-Luc Vaillancourt, Institute for the Coordination and Propagation of Exploratory Cinemas (Instytut koordynacji i promocji kina poszukującego, ICPCE), Montreal

Architektura ciał i materii eksploduje na części i cząsteczki. Stan zawrotów głowy i euforycznych uniesień. Kino zdekonstruowane, oślepione, zniszczone… – tak kurator i artysta Pierre-Luc Vaillancourt opisuje opracowany przez siebie program, filmów z lat 1968 – 2010, prezentujących ważną część historii i teraźniejszości kanadyjskiego kina eksperymentalnego oraz jego twórców.

W wyborze znalazły się zrealizowane na taśmie filmowej wizualne eksperymenty, wielowarstowe kolaże obrazów, znaczeń, warstw czasu, odważne ingerencje w strukturę obrazu i narracji filmowej, materiały found footage, a także subwersywne zapisy cinema of resistance z ogarniętego rewolucyjnym wrzeniem Paryża 1968 roku.

Pokaz jest częścią realizowanego przez WRO, europejskiego projektu Artist Talk.

Pokaz Of Vertigo and Ruins jest jednym z punktów programowych na trasie Via Cultura – miejskiego projektu przygotowanego z okazji oficjalnej nominacji Wrocławia do tytułu Europejskiej Stolicy Kultury 2016.

Program filmowy / sylwetki twórców

Karl Lemieux, Trains, 2010, Canada, 5:00, 16 mm, transfer do DVD

Karl Lemieux (ur. 1980), absolwent Concordia University, jest autorem eksperymentalnych filmów krótkometrażowych, zainspirowanych dialogiem pomiędzy filmem a sound artem i procesami skoncentrowanymi na wewnętrznych doznaniach. Regularnie bierze udział w koncertach i performansach, w których wykorzystuje manipulowane projekcje materiałów filmowych na taśmie 16 mm, pokazywanych na całym świecie w undergroundowych przestrzeniach muzycznych, kinowych, muzeach, galeriach i na festiwalach filmowych. Jego najnowsza praca Mamori (2010, 8:00, 35 mm), wyprodukowana przez National Film Board of Canada, z dźwiękiem opracowanym przez Francisco Lopeza była prezentowana w Muzeum Współczesnym w Montrealu i otrzymała Grand Prix podczas 25 edycji Międzynarodowego Festiwalu Filmów Eksperymentalnych w Zagrzebiu. Lemieux jest również współzałożycielem Double Negative, kolektywu skupiającego twórców filmowych i artystów wideo z Montrealu, którego celem jest produkcja i prezentacja kina eksperymentalnego.

Étienne O’Leary, Chromo Sud, 1968, France–Canada, 21:00, 16 mm, transfer do DVD

Étienne O’Leary (1944-2011), czołowa postać środowiska filmowego undergroundu, inicjator nowego języka filmowego, podczas swojej krótkej kariery w Paryżu w latach 1966 – 1968 zrealizował 3 filmy: Day Tripper, Homeo (aka Homeo: Minor Death: Coming Back from Going Home) oraz Chromo Sud. To kino oporu: brutalnie osobiste i wywrotowe obrazy stanowią pamiętnik autora, kronikę codziennego życia; dziewczyny, przyjaciele, wydarzenia, sportretowane jako intymna ścieżka wiodąca do istotnych społecznych zmian. O’Leary jest również muzykiem i kompozytorem, a jego techniki są bardzo intuicyjne i oparte na improwizacji. Manipulując taśmami i różnymi źródłami dźwięku, O’Leary wprowadza muzykę konkretną w obszar muzyki filmowej, odnajdując sposób na nadanie sensu abstrakcji.

Jean-Claude Labrecque, Essai à la mille, 1970, Canada, 7:00, 16 mm, transfer do DVD

Jean-Claude Labrecque (ur 1971), reżyser i autor zdjęć filmowych, podstawy sztuki filmowej opanował w Quebec Film Office przy National Film Board of Canada. Jako autor dokumentu 60 Cycles (1965) jest laureatem 22 prestiżowych nagród, zdobywając nominację do nagrody BAFTA. Wykłada sztukę filmową na Université du Québec w Montrealu. W skład jego filmografii wchodzą między innymi: À tout prendre, La nuit de la poésie, La vie heureuse de Léopold Z, Le chat dans le sac, Notes for a Film About Donna and Gail, The Ernie Game, De mère en fille, Le temps et le lieu, La femme qui boit, La neuvaine, Mariages i Contre toute espérance.

„Wyjątkowy film w twórczości Jean-Claude’a Labrecque! Halucynacyjny poemat do partytury Pierre’a Henry i tekstu Apokalipsy św. Jana, oddziałujący mistycznymi wibracjami, wywołuje u widza niekwestionowaną fascynację. Ekstremalnie wąskokątny obiektyw (1000 mm) wykorzystany do filmowania słońca i wizualnych efektów, jakie upał odciska na krajobrazie”. Marcel Jean, revue24images.com

Solomon Nagler, perhaps/We, 2003, Poland-Canada, 11:00, 16mm, transfer do DVD

Solomon Nagler mieszka i pracuje w Halifax, gdzie wykłada produkcję filmową w Nova Scotia College of Art and Design. Filmy Naglera były pokazywane w Kanadzie, Stanach Zjednoczonych, Europie i Azji, w takich miejscach jak Centre Pompidou (Paryż), Université Paris Panthéon Sorbonne oraz Lincoln Center w Nowym Jorku. Pokazy jego prac były pokazywane m.in w ramach Winnipeg Cinematheque (2004), Excentris Cinema w Montrealu (2007), Festival De Le Cinéma Different w Paryżu (2005, 2007) oraz w  Calgary Society of Independent Filmmakers czy Canadian Film Institute (2009).

„Jak świat widziany we śnie – paradoks czuwania i delirium, trochę świadomy sen, trochę słoneczny blask widziany przez powieki ciężkie od snu – przetworzone zdjęcia Solomona Naglera w perhaps/We. (…) Znalezione dźwięki i nagrania terenowe mieszają się z dźwiękami ze zdartych płyt tworząc soundtrack równie lamentacyjny, jak spreparowane przez Naglera znalezione materiały filmowe; samotny głos rozpoczyna i kończy film: unoszę się/ nad światem/ we śnie/ w marzeniach / i zawsze, kiedy śnię, tracę połowę mojego ciała (…)” Adam Pugh, Aurora Film Festival, Norwich England.

Serge de Cotret, La prière génitale, 2009, Canada, 7:00, wideo

Serge de Cotret (ur. 1956), malarz i fotograf, jego figuratywne dzieła czerpią inspirację z tematów religijnych, ikonografii i ciemnych stron Erosa.

Pierre-Luc Vaillancourt, La nuit obscure, 2011, Canada, 29:00, super-8 mm, transfer na DVD

Pierre – Luc Vaillancourt urodzony w Montrealu, reżyser i przedstawiciel eksperymentalnych organizacji pedagogicznych. W swoich pracach działa poprzez dyslokację przestrzeni i procedur projekcyjnych, w celu łączenia, sprzęgania i katalizowania. Jego filmy i instalacje eksponują balistyczną liturgię spalonych horyzontów, a ich prezentacje  odbywają się na całym świecie zarówno w instytucjach sztuki współczesnej, m.in. w Zagrzebiu, Krakowie, Kijowie, Mińsku, jak i w offowych kinach, kościołach, rzeźniach, kasynach, bunkrach i innych off-linowych sieciach kooperacji.

Alexandre Larose, Ville Marie, 2006-2010, Canada, 12:00, 16 mm, transfer do DVD

Alexandre Larose (ur. 1978), francusko-kanadyjski twórca filmowy mieszkający i pracujący w Montrealu. Eksperymenty z filmowym medium w formacie super-8 rozpoczął w trakcie studiów licencjackich na wydziale inżynierii mechanicznej. W 2006 uzyskał dyplom w dziedzinie filmu w Concrodia University. Jego prace integrując elementy naukowego podejścia, poprzez formalne traktowanie medium ujawniają kruchość filmowego dyspozytywu.